MINI

Hoe erg kan het zijn… een x-de hands mini kopen. Tijdens mijn wilde studententijd in Eindhoven begin jaren 90 wilde ik wel eens wat anders rijden dan een oud Dafje. Dafjes waren eigenlijk een easy choice voor goedkoop vervoer omdat die bij bosjes door oud werknemers van Daf werden aangeboden. Dus zoeken naar een leuk alternatief. Ondanks mijn 1.96 m lengte altijd al een zwak gehad voor kleine auto’s en de keuze tussen de Fiat 500 en Mini was snel gemaakt in het voordeel van de mini. Deze kon wat meer sportiviteit bieden en bovendien beter verkrijgbaar.

Uiteindelijk liep ik tegen een ongekeurd exemplaar aan met de motor die op drie pitten liep vanwege een verbrande uitlaatklep. Voor een symbolisch bedrag van 250 gulden verruilde het hoopje verdriet van eigenaar. Het was eigenlijk het doel om het autootje super low budget even op te knappen en er een jaartje in te rijden. Maar alle delen bleken zeer betaalbaar, mede dankzij de lage koers van de pond op dat moment.
Toen ben ik met mijzelf de uitdaging aangegaan om het autootje een echt tweede leven te gunnen. Maar dan wel voor 99% zelf doen. Naast plaatwerk direct maar wat tuning onderdelen gekocht welke universeel toepasbaar zouden zijn in de toenmalige 1100 cc motor maar later ook een 1275 cc motor. Ontelbare uren heb ik in een garagebox achter het studentenhuis doorgebracht voor het laswerk. Want wat was de mini verrot! Zelfs een gat in het dak, niet verwonderlijk als je weet dat er ooit een skai dakje op had gezeten.

Door zomer- & zaterdagwerk bij een Opel dealer had ik goede contacten met de schadeafdeling en kon ik uiteindelijk tijdens een Paasweekend het autootje laten spuiten door een collega in ruil voor een fles Black Label. Het ooit zilvergrijze minitje, later bij mijn aanschaf zwart van kleur, werd uiteindelijk Renault Alpine geel. Voor de opbouw koos ik voor een spartaanse rally uitmonstering. Doordat ik kort daarna mij ging bezighouden met technisch support bij een rally team, ging het project mini een jaar of 6 in de ijskast.

Rond jaar 2000 kreeg het mini project weer een opleving en werden een aantal “gerevituneschilderde” delen vervangen voor serieuze onderdelen. Ook werd het 1100 blok verruild voor een 1275. Kort daarna ging, mede door gebrek aan sleutelruimte, het project een tweede keer de ijskast in.
Een oude hobby, het racen met modelauto’s, werd weer opgepakt totdat mijn dochter werd geboren. Veel wedstrijden waren ver van huis en ik wilde niet steeds een heel weekend weg zijn. Inmiddels stond de mini in een garage bij huis.

Met twee buurmannen in de buurt reden we wel eens een klassieker ritje. Dat alles motiveerde om de mini weer verder af te maken. Deze keer nog grondiger te werk. Technisch wilde ik een rap en eigenwijs karretje maken. In het voorjaar van 2011 was het dan eindelijk zo ver dat de mini voor de APK kon. Cum laude door de keuring. De mini was af. Een klein adrenalinebommetje dat je na 15 minuten rijden doet smeken om oordopjes en nog wildere weggetjes. Het geluid van de auto is een prachtige symphonie van inlaat, uitlaat en tandwielgeluid. De stage 4 motor met 44-er dubbele Mikuni wil graag tot 7500 rpm gejaagd worden.

nmiddels zijn er al een aantal klassieker ritten, een heuvelklim en een soort Gumball rallly mee gereden waarbij het autootje zich betrouwbaar heeft gedragen. Bovendien bewijst het karretje zijn mannetje te kunnen staan tussen grotere auto’s. Wat is er nou leuker dan met zo’n underdog een nest aan 911’s, EVO’s etc achter je te laten op WRC proeven in de Moezelstreek….
Het blijkt echter geen goede auto te zijn om met de vrouw een stukje te touren, dus kwam er een MGB bij. Niet vies van wat techniek die afwijkt van standaard, koos ik voor een exemplaar met V8 motor en tal van andere wijzigingen, maar een zeer braaf uiterlijk. Samen met de mini een leuk engels duo. Maar over de MGB meer in een ander verhaal. Ik hou van sleutelen aan de auto, dus mini klaar is hobby kwijt zou je denken. Omdat er altijd wel een technische uitdaging te verzinnen valt ben ik daarom maar een oude mindspin aan het realiseren: een sequentiele 6 bak in de mini. Dit wordt een hybride van de originele bak en delen uit een Honda CBR 1100 Blackbird motorfiets. Alles moet ik zelf ontwerpen en produceren, want niets bestaat al zo. Als resultaat zal dit een super close ratio bak opleveren die de acceleratie met een relatief kleine motor toch spectaculair maakt. Immers: een bak maakt de auto.
Eigenlijk kan ik wel zeggen: techniek is mijn passie en de auto het excuus. Hopelijk een never ending story. Leuke hobby!